PLUK DE DAG

Wat een korte tijd en toch zo lang.

Afgelopen zaterdag, 5 november 2022, was het 7 jaar geleden dat ik de diagnose borstkanker kreeg. 

Hoe meer afstand tot die dag, hoe meer afstand tot dat verhaal van mij. En dit jaar lijkt de afstand ineens veel groter geworden. De afgelopen jaren was ik namelijk al in september bezig met deze dag. En nu, dit jaar, bedacht ik mij op 3 november tijdens het uitknippen van mijn nachtlampje, dat het bijna 5 november was. Wow! … En ik ging rustig slapen. 

Toch blijft het onderdeel van mijn leven, iedere dag. De bedreiging van mijn leven was echt, de littekens onder mijn oksel en op mijn borst zijn echt. Die gaan ook nooit meer weg. De herinneringen blijven, vooral de herinneringen die mij nu nóg kracht geven.

Het verhaal verandert, er komen nieuwe verhalen bij, mijn perspectief op dingen en gebeurtenissen verandert. Ik voel inmiddels dat ik het steeds meer los laat. Ik ben méér dan die Rosanne die op 5 november 2015 ineens borstkanker had ✨ 

Ik haal er iedere dag nog kracht uit, inspiratie en ik leer er nóg van, misschien wel een beetje meer iedere dag…

Ik durf nu te zeggen, dat ik, na heel veel en vaak (ver)werken en dealen met mijn sh*t als gevolg van die periode in mijn leven, dankbaarheid kan voelen. Voor alles wat het mij gebracht heeft. Voor alles wat ik nu weet dankzij die ervaring. Voor iedere dag die ik nu leef 🙏  en voor het kunnen doorgeven van alles wat ik weet als coach voor mensen die net zo worstelen als ik heb gedaan. (En soms nog steeds doe.) 

Ik nam mij destijds voor om voortaan de dag te plukken en ik kan je zeggen, als alles weer een soort van ‘normaal’ is, is ‘Pluk de Dag’ niet eenvoudig. Een kunst bijna. Maar in the end, is dat wel de boodschap. Want ja, je leeft vandaag. Maak er wat van, lieve mensen ✨

ZEVEN JAAR

Berichtnavigatie


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *